- świętokradca
- świętokradc|a
♂, мн. И. \świętokradcaу, РВ. \świętokradcaów святотатец Świętokradz|ki, \świętokradcaсу святотатственный+
świętokradczy
* * *м, мн И świętokradcy, РВ świętokradcówсвятота́тец
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
świętokradca
Смотреть что такое "świętokradca" в других словарях:
świętokradca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. świętokradcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba dopuszczająca się świętokradztwa {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świętokradca — m odm. jak ż II, DCMs. świętokradcacy; lm M. świętokradcacy, DB. świętokradcaców «człowiek popełniający świętokradztwo» … Słownik języka polskiego
świętokradczy — «będący świętokradztwem, mający cechy świętokradztwa; dokonany przez świętokradcę» Świętokradczy postępek, czyn. ◊ Świętokradcza ręka «ręka świętokradcy, ręka dokonująca świętokradztwa; świętokradca» … Słownik języka polskiego
świętokradczo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} tak jak świętokradca; popełniając świętokradztwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przystępować do sakramentu świętokradczo. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
